Özlem Kalkan Erenus resimlerinde, figürü figür gibi görmekten çok, biçim bozma ve soyutlama olanaklarını araştırır. Anlatımcı anlayış yerine, fragmanlaştırarak çoğalttığı, kendine özgü figür tanımları, farklı boyutlardaki tuvallerini bir araya getirerek kurguladığı poliptik düzenlemelerde tümel bir anlatımla ilişkilendirilebilir. Formlar üzerinde uyguladığı biçim bozma ve parçalamalar, geleneksel tekniklerin dışında, yeni malzeme arayışları ile desteklenerek, deneysel bir yaklaşımı imler. Tuval yüzeyine uygulanan çimento, kum, derz ve benzeri malzemelerle tanımlanan yüzey yapısı, farklı dokusal değerlere yönelir. Rölyefik bir bakışla ele aldığı resimlerinde, malzemenin taşa yaklaşma çabası ile birlikte Erenus’un, tuval yüzeyine aktarılmış bir plastik yapıyı araştırdığı gözlemlenir.